نمی توانم نفس بکشم : شعری از مجید نفیسی - به یاد اریگ گارنر

"نمی توانم نفس بكشم!

نمی توانم نفس بكشم!"

 

چه كلام دردناكی!

نخستين بار آنرا

از زبان خود شنيدم

سراسيمه از خواب پريدم

و به سوی خوابگاه پدر دويدم.

 

او سرَم را

بر سينه اش گذاشت

گونه ام را نوازش كرد

و گفت: "مجيد!

آرام باش

آرام باش."

 

امروز آن كلام را

از زبان مرد سياهپوستی

در يوتوب مي شنوم

كه در بندِ افسری سفيدپوست

دارد خفه مي شود.

 

هيچ كس سر او را

بر سينه ی خود نمی گذارد

گونه اش را نوازش نمی كند

و نمی گويد: "اريك!

آرام باش

آرام باش."

 

صدها سال بردگي

صدها سال قساوت

بر گلوی مرد سياهپوست فشار می آورد

و نمی گذارد كه آمريكای سفيد

صداي او را بشنود:

"نمی توانم نفس بكشم!

نمی توانم نفس بكشم!"

************************

4 دسامبر 2014

I Can’t Breathe

By Majid Naficy

In Memory of Eric Garner

 

“I can’t breathe!

I can’t breathe!”

What a painful statement!

For the first time

I heard it from my own tongue.

 

I jumped from my asleep in panic

And ran toward my dad’s bedroom

He put my head

On his chest,

Caressed my face

And said: “Majid!

Be calm!

Be calm.”

 

Today I hear that statement

From the tongue of a black man on YouTube

Who is being choked

Held by a white policeman.

 

No one puts the black man’s head

On his chest,

Caresses his face

And says: “Eric!

Be calm

Be calm.”

 

Hundred years of slavery,

Hundred years of brutality

Press on the black man’s throat

And do not let White America

Hear his voice:

“I can’t breathe!

I can’t breathe!”

December 4, 2014

 

•