منتشرشده روی بدست
 
پیش از آن که جام جهانی فوتبال ۲٠١۴ در برزیل انجام گردد، اعتراضات گسترده ای علیه آن صورت گرفتند. دولت این کشور به ریاست جمهوری خانم دیلما روسف آن ها را سرکوب نمود. روسف که خود در دهه ی هفتاد میلادی سده ی پیش چریکی چپ گرا بود و علیه دیکتاتوری نظامی مبارزه نمود، اکنون که به قدرت رسیده به نیروهای انتظامی و نظامی برزیل دستور اکید داده است که هر گونه اعتراضی را در طی برگزاری جام جهانی به شدت خفه کنند. شش تشکل آنارشیستی برزیل نامه ای سرگشاده به تشکلات آنارشیستی و مردم جهان نوشته اند که در زیر برای فارسی زبانان ترجمه می شود.
نادر تیف
١٢ / ٣ / ١٣٩٣ – ٢ / ۶ / ٢٠١۴
فیفا برگزاری جام جهانی فوتبال ٢٠١۴ را به برزیل محول کرده است. در لحظاتی که این نامه نوشته می شود ۶ / ۲۵ میلیارد رئال برابر با ۵ / ١١ میلیارد دلار برای برپایی این جام خرج شده است. هشتاد و سه درصد این مبلغ از خزانه ی عمومی و مالیات شهروندان تأمین شده است. در حالی که دستمزد حداقل در برزیل ۷٢۴ رئال یا ٣٢۵ دلار است، قیمت بلیت می تواند به هزار دلار برسد. کارگران برزیل هزینه های جام جهانی را تأمین کرده اند اما نمی توانند در آن شرکت نمایند. گزارشی که اخیراً منتشر شده نشان داد که ٨ / ۷۵ % مردم برزیل مخالف سرمایه گذاری های هنگفت در جام جهانی فوتبال هستند.
یونسکو اعلام کرد که در برزیل ٧ / ٣ میلیون کودک از مدرسه محروم هستند و ١٠ % بزرگسالان از بیسوادی رنج می برند. دولت تصمیم گرفت تا مدارس در طی برگزاری جام جهانی تعطیل گردند، گویی اصلاً کمبودی در این زمینه وجود ندارد. ما در کشوری زندگی می کنیم که ٢۴٢٠٠٠ خانواده به نیروی برق دسترسی ندارند. در چنین کشوری است که بت فوتبال که «پدیده» ی رونالدینو نامیده می شود در انظار عمومی گفت:«با بیمارستان سازی نمی توان جام جهانی داشت.»
وضعیت اقتصادی کنونی برزیل بسیار بد است. در حالی که برزیل دارای بالاترین میزان های مالیات گیری است، ۵٠ % درآمد ناخالص داخلی هزینه ی بازپرداخت وام های عمومی می گردد. مردم از گرسنگی می میرند، اما نیمی از ثروت های تولید شده به جیب چند بانکدار می ریزند. فساد دولتی و مدیریت بد منابع عمومی فراگیر است.
مسئله فقط صرف هزینه های سرسام آور برای برگزاری جام جهانی فوتبال نیست، بسیاری از حقوق مدنی برای آن لگدمال شده اند. البته چنین واقعیتی تازگی ندارد، چرا که برزیل دارای پلیسی است که قویاً نظامی است و بارها نهادهای بین المللی همچون عفو بین الملل و حتا سازمان ملل متحد خواستار انحلال PM یا پلیس نظامی برزیل شده اند.
دولت پلیس نظامی را مؤظف نموده است تا شدیداً مردم فقیری را که پیرامون استادیوم ها زندگی می کنند احاطه نماید. دولت از نیروی ارتش برای این امر یاری گرفته است. البته نیروهای پلیس و ارتش برای امنیت مردم بسیج نشده اند، بلکه می خواهند از گردشگران و تماشاگران محافظت کنند. برای مثال مجموعه ی ورزشی «دا ماره» هم اکنون در اشغال ٢۵٠٠ تن از نیروهای پلیس نظامی، ارتش و نیروی دریایی است. فیفا و دولت برزیل حتا به حق مسکن مردم تعرض کرده اند و هزاران خانواده را از حلبی آبادها بیرون نموده اند. برخی از این خانواده ها مانند بومیان Aldeia Maracanã علیه اخراج خود مقاومت کردند و با خشونت از محل زندگی اشان بیرون رانده شدند.
البته برای ما که در چارچوب دولتی «دمکراتیک» زندگی می کنیم شگفت آور نیست که نظامیان وارد نیروگاهی در حال ساخت در قلب آمازون (Belo Monte) شوند و اعتراضات بومیان را علیه ساخت سدی درهم بکوبند.
فراموش نکنید که دوازده کارگر برای ساخت و ساز سروقت استادیوم های فوتبال جهت برگزاری جام جهانی جان خود را از دست دادند. از یاد نبرید که فوروم ملی پیشگیری و لغو کار کودکان اعلام کرده است که نیم میلیون نفر از ایشان در چرخه ی روسپی گری قرار دارند. جام جهانی فوتبال تباهی بیش تری برای این کودکان همراه خواهد داشت.
بسیاری از ما به خیابان می آییم و علیه وضعیت موجود اعتراض می کنیم، اما دولت که از حمایت رسانه های بزرگ برخوردار است تلاش می کند ما را تبهکار جلوه دهد تا بتواند به سرکوب بیش تری دامن بزند. تشکلات غیردولتی و سازمان های بین المللی بارها خشونت های دولتی را افشاء و محکوم کرده اند، اما تاکنون نتیجه ای نداشته است.
دولت و نهادهای اداری گوناگونش هرگز به خواسته های مردم برای بهداشت، آمورش، مسکن و کار پاسخ نمی دهند. آن چه ما در این زمینه ها داریم نتیجه ی مبارزات متحد خودمان است.
نامه ی ما را دریافت کنید، اطلاعاتش را با بیش ترین اشخاص در میان بگذارید. به ما یاری رسانید تا به جهانیان نشان دهیم که دولت، فیفا و اسپانسرهای جام جهانی دست به دست هم داده اند تا واقعیات را پنهان کنند.
Fenikso Nigra / Boletim Operário / Liga Sindical Operária Camponesa / Danças das Idéias / Caos em Fluxo / Barricada Libertária