آلبرت انشتين مى گويد : ما وضعيت غريبى در اين دنيا داريم. همه ى ما براى سفر كوتاهى به دنيا مى اييم، و بى آنكه بدانيم چرا، گاهى به نظرمان مى رسد كه جهان مقصودى الهى دارد.
اما از ديدگاه زندگى روزمره، يك چيز را مى دانيم: اينكه زندگيمان وابسته به ديگر آدميان است و بيش از همه وابسته به كسانيكه سعادتمان در گرو لبخند و بهروزيشان است ...

 " ريچارد داوكينز - كتابِ پندار خدا - ص ١٦٩ "