عقاید رازی درباره ی اسلام و قرآن: قرآن دروغ است و پیامبران شیادان اند.

تار نگار فردا | آبان ۱۷م, ۱۳۹۳ 

   http://farda.us

اگر از مردم این مذهب (اسلام) سندی بر درستی مذهبشان خواسته شود، آنها برانگیخته می شوند و خون هر آنکس که مخالفشان باشد و چنین بپرسد را می ریزند. آنها تفکر منطقی را ممنوع کردند و در کشتن مخالفانشان کوشش دارند. از این جهت حقیقت تماما خاموش شده و پنهان می شود. – رازی

محمد زکریای رازی، فیلسوف و دانشمند ایرانی، از مفاخر ایران و جهان اسلام است. دانشنامه ی معتبر بریتانیکا رازی را مهمترین پزشک جهان اسلام معرفی می کند. رازی را در پزشکی جالینوس مسلمان و در فلسفه سقراط جهان اسلام می خوانند. با اینحال فلسفه ی رازی تا امروز کمتر مورد توجه قرار گرفته. از دلایل این بی توجهی عقاید رازی درباره ی قرآن، اسلام و درباره ی نبوت پیامبران است.

 

رازی مقوله ی پیامبری و نبوت را از اساس دروغ می خواند و در کتاب مخارق الانبیا درباره شیادی پیامبران توضیح می دهد. در حیل المتنبئین به روشهای دروغگویی انبیا می پردازد و در فی نقد الادیان ادیان شهودی را تقبیح می کند.این کتابها امروز در دسترس نیستند اما در آثار دیگران نقد و بررسی شده اند. علاوه بر این رازی در مجادلات خود مقوله نبوت را از اساس رد می کند. رازی معتقد است که نبوت با ایده ی دانایی خدا در تضاد است. به گفته ی او تمام کسانی که از ابتدا ادعای پیغمبری کردند منحرف و فریبکار بودند و در بهترین حالت مشکلات روانی داشتند. بیرونی می گوید رازی نخستین کسی است که مذهب را تقبیح کرد و دومین کسی است که ضرورت وجود پیامبران را انکار کرد.

 

 ابوحاتم نویسنده عالم النبوه از رازی چنین نقل می کند:

او (رازی) گفت: به چه دلیل خدا باید معدودی را به عنوان پیامبران انتخاب کند تا آنها را برتر از دیگرانی قرار دهد که قرار است آنها را هدایت کند و مردمان را به ایشان وابسته کند؟ و بر چه اساس تو می پنداری که ممکن است خردمندی خردمند چنین روشی را برای [حکمرانی] بشریت برگزیند یعنی گروهی از مردم را برعلیه گروهی دیگر برانگیزد؛ دشمنی را در میانشان رواج دهد؛ نبرد را در میان آنها افزایش دهد و از اینرو مردمان را به نیستی برساند؟

رازی درباره ی مقوله ی اعجاز قرآن چنین می گوید (اینجا یا اینجا):

تو ادعا می کنی که معجزه ای که [نبوت محمد را اثبات می کند] حاضر و در دسترس است، یعنی قرآن. تو می گویی که هر کس انکارش می کند یکی مشابه اش را بیاورد. در واقع ما می توانیم هزاران مشابه اش را بیاوریم از آثار لفاظان، فصیح گویان و شاعران که بسیار بهتر از قرآن جمله بندی شدند و مفاهیم را موجزتر می رسانند. آنها معانی را بهتر می رسانند و وزن شعری بهتری دارند. به خدا که آنچه تو می گویی ما را شگفت زده می کند. تو درباره ی کتابی سخن می گویی که [مشتی] افسانه ی باستانی را بازگویی می کند و در عین حال سراسر تناقض است و هیچ اطلاعات یا توضیح مفید و بدردبخوری ندارد و آنگاه تو می گویی چیزی شبیه آن بیاور؟