موش گرسنه : صمد بهرنگی

 

روزی بود، روزگاری بود. موشی هم بود كه در صحرا زندگی مي كرد. روزی گرسنه اش شد و به باغی رفت. سه تا سيب گير آورد و خورد. بادی وزيد و برگ هاي درخت سيب را كند و بر سرش ريخت. موش عصباني شد برگ ها را هم خورد و از باغ بيرون آمد. ديد مردي سطل آب در دست به خانه اش مي رود. گفت: آهای مرد! توی باغ سه تا سيب خوردم، باد آمد برگهايش را به سرم ريخت، آن ها را هم خوردم. الانه تو را هم می خورم.

 

مرد گفت: با سطل می زنم تو سرت، جابجا می ميری ها!

موش گرسنه مرد را گرفت و قورت داد. رفت و رفت تا رسيد به جايی كه تازه عروسی داشت آتش چرخانش را می گرداند. موش گفت: آهای، عروس خانم! رفتم به باغ سه تا سيب خوردم، باد آمد برگ ها را ريخت، آن ها را هم خوردم، مرد سطل بدست را خوردم. الان تو را هم مي خورم.

عروس گفت: با آتش چرخان می زنم تو سرت كباب مي شوی ها!
موش گرسنه عروس خانم را هم قورت داد و راه افتاد تا رسيد به جايی كه دخترها نشسته بودند و گلدوزی مي كردند. موش گفت: آهای دخترها! رفتم به باغ سه تا سيب خوردم، باد آمد برگ ها را ريخت، آن ها را هم خوردم، مرد سطل به دست را خوردم، عروس خانم را خوردم. الان هم شماها را مي خورم.

دخترها گفتند با سوزن هايمان چشم هايت را در می آوريم ها!
موش گرسنه آنها را هم قورت داد و راهش را كشيد و رفت. رفت و رفت تا رسيد پيش پسرهايي كه تيله بازی مي كردند. گفت: آهای پسرها! رفتم به باغ سه تا سيب خوردم. باد آمد برگ ها را ريخت، آن ها را هم خوردم، مرد سطل بدست را خوردم، عروس خانم را خوردم، دخترهای گلدوز را خوردم. الان شما را هم مي خورم.

پسرها گفتند: آهای موش مردنی، تيله بارانت می كنيم، ها!
موش گرسنه پسرها را هم قورت داد و گذاشت رفت. آخر سر رسيد به يك پيرزن. گفت: آهای پيرزن! رفتم به باغ سه تا سيب خوردم. باد آمد برگ ها را ريخت، آن ها را هم خوردم، مرد سطل به دست را خوردم، عروس خانم را خوردم، دخترهاي گلدوز را خوردم، پسرهای تيله باز را خوردم. الان تو را هم مي خورم، نوبت تست.

پيرزن كمی فكر كرد و گفت: ننه جان، من همه اش پوست و استخوانم. تو را سير نمی كنم. ديشب «دويماج» (غذايی است كه معمولا از نان بيات و پنير يا روغن درست مي شود. غذای سرد فقيرانه ای است كه مادرها برای قناعت و استفاده از خرده نان های بياتی كه ته سفره جمع مي شود، درست مي كنند) روغن درست كرده ام بگذار برم بياورم آن را بخور.

موش گفت: خيلی خوب برو اما زود برگرد.
پيرزن گربه ی براق چاق و چله ای داشت بسيار زبر و زرنگ. رفت به خانه اش و گربه اش را گذاشت توی دامنش و برگشت و تا رسيد نزديك موش. گفت: بيا ننه، بگير بخور.

و گربه را ول داد به طرف موش. موش تا چشمش به گربه افتاد در رفت. گربه دنبالش كرد اما نتوانست بگيردش، موش رفت توی سوراخي قايم شد. گربه دم سوراخ نشست و كمين كرد. مدتی گذشت و سر و صدا خوابيد. موش اينور و آنور را نگاه كرد، گربه را نديد خيال كرد خسته شده رفته. يواشكی سرش را از سوراخ درآورد اما گربه ديگر مجال فرار نداد، چنگالش را زد و موش را گرفت و شكمش را پاره كرد. آنوقت مرد سطل بدست بيرون آمد، عروس خانم بيرون آمد. دخترهای گلدوز و پسرهای تيله باز بيرون آمدند و هر كدام برای گربه چيزی آوردند كه بخورد و بيشتر چاق و چله شود.

دل خواننده ها شاد و دماغشان چاق!