"می بوسمت یک روز در میدان آزادی می بوسمت وقتی که تهران دست ما افتاد می بوسمت وقتی صدای تیرها خوابید می بوسمت وقتی سلاح از دست ها افتاد... می بوسمت پای تمام چوبه های دار وقتی کبوتر روی آنها آشیان دارد وقتی قفس تابوت مرغ عشق دیگر نیست وقتی که او هم بال و پر در آسمان دارد... می بوسمت پشت در سلول ها وقتی بوی شکنجه از در زندان نمی آید! وقتی که زخمی روی تن هامان نمی خندد! وقتی که از چشمانمان باران نمی آید... می بوسمت وقتی پلیس ضد شورش هم یکرنگ با مردم سرود صلح می خواند وقتی که نان عده ای اعدام گندم نیست! در مزرعه، گندم سرود صلح می خواند..." امیررضا وکیلی