خدایگانی با تمثال پادشاهان - بخش پنجم و پایانی
نویسنده: آلن تستار / گروه مترجمان پیشرو
رویای سلطنتی دوست داشتنی
بر خلاف پادشاهان ، اگر به خدایان هدیه داده شود و برایشان قربانی شود نیازی به پرداخت مالیات به آنها نیست.به همین ترتیب میتوانیم این سوال را در مورد قوم آزتک Aztèques مطرح کنیم.جنگ برای آنها ماهیتی مقدس داشته و تکلیف شرعی محسوب میشده است درست مثل جهاد در اسلام و خدایان آنها طلب خون میکردند 
(خون کسانی که به افتخار آنها قربانی شوند) : این قانون اما ، در واقع توسط نظم جانی بنا شده بود تا خواست خدایان ، خدایانی که خود هم در معرض این قانون قرار گرفته بودند.به همین منظور همیشه دقت میشد تا قربانیان پیشکش شده به خدایان با مالیاتی که به پادشاهان داده میشد مقایسه نشوند و این مساله در واقع نه بر آمده از تقدس که برآمده از مذهب فرقه ها (اجتماع انسانها برای اجرای یک دین ) است.
 بزرگترین نقص نظام های پادشاهی یعنی مالیات بر اموال و مالیات خون (خدمت در ارتش) هم از همین جا بر می آید : خدایان بر خلاف پادشاهان به جنگ نمیروند یا اگر هم بروند از افراد به خدمت گرفته شده در بین انسان ها استفاده نمیکنند. دومین تفاوت بارز مشروعیت دائمی و تثبیت شده ی خدایان است. شاید آنها همیشه خوب یا الگو نباشند ( مثل زئوس که حیله های فراوانی را برای جذب زنان زیبا به کار میبرده است) اما قدرتشان همیشه حق است. در بین آنها متصرف یافت نمیشود ، در واقع تمام متصرفین و خدایان بد مثل تایتان در افسانه های یونان باستان در جریان جنگ های داخلی آن دوره از صحنه کنار رفته اند.

تفاوت سوم همانیست که الان به آن اشاره کردیم ، خدایان بر خلاف پادشاهان نیازی به جنگیدنن ندارند هرچند که در ابتدای دنیا مجبور به انجام آن بودند. خدایان مثل پادشاهان اند اما فارغ از سه نقصان حکمرانان زمینی : مالیت های کمر شکن ، ظلم و تصاحب قدرت ، جنگ داخلی یا خارجی. مذهب بسان دنیای واقعی خیال پردازی میکند ، ولی چه چیزی ایده آل تر از نظامی است که در آن مالیاتی پرداخت نشده و هر کس هرچه بخواهد به حکمرانان بدهد؟ این تصور دوست داشتنی پایه ی بسیاری از ادیان بوده و واقعیتی ست ایده آل که نمیتوان آن را کامل در نظر گرفت چرا که قربانی کردن برای بدست آوردن رضایت خدایان کافی نیست. در همه جا خدایان در منشا ناعدالتی ها قرار دارند ضعف های انسانی خود را داشته و حتی کاملترینشان ( در آخرین کتاب مقدس)عصبانی میشوند ، احساسی که برای انسان ها گناهی بزرگ به حساب می آید. این واقعیت گرایی تصویر خدایان را باورپذیر تر و انسانی تر و در نتیجه نزدیکتر به معتقدان میکند. در نهایت چرا خدایان وجود دارند؟ از آن جهت که معرف رویای حکومتی هستند که شاید کامل نباشد ، اما قابل تحمل است. رویایی دنیایی بهتر که در آن فزونی قدرت خدایان که مثل خدایان هستند هم معنی برتری کامل آنها بر دیگران نباشد. من نمیدانم آیا علم روانکاوی حق دارد که بگوید رویاها تحقق خواسته ها هستند. اما شخصا آن را باور دارم و همچنین اعتقاد دارم که مذاهب دلایل خوبی برای باور داشتن دارند و بر خدایانشان باور دارند چرا که این باور را میخواهند.
NOTES
(1) Données et thèses de J.-G. Frazer sont déjà présentes dans son Rameau d’or (rééd. Robert Laffont en 4 vol., 1981-1984), originellement publié en Angleterre entre 1911 et 1915. Sur le contraste entre la conception de la royauté en Égypte ancienne et en Mésopotamie, l’ouvrage de H. Frankfort, La Royauté et les Dieux, trad. Payot, 1951, reste un classique.
(2) J. Bottéro, « La religion de l’ancienne Mésopotamie », in B. Hrouda (dir.), L’Orient ancien, France Loisirs, 1990.
(3) H. Maspero, Le Taoïsme et les religions chinoises, rééd. Gallimard, 1971. Téléchargeable sur http://clas siques.uqac.ca/classiques /maspero_henri/C29_taois me_religions_chinoises/ taoisme.html
(4) Marc Richir, La Naissance des dieux, Gallimard, 1998.
(5) E. Lot-Falck, « Mythologie eskimo », in P. Grimal (dir.), Mythologies des peuples lointains ou barbares, Larousse, 1963
کاری از گروه مترجمان پیشرو
برگرفته از انسان شناسی و فرهنگ
بخش چهارم:
http://goo.gl/SmNLr3